Zaszu­miałaś w mej głowie niczym wi­no,
i zaczęłaś tworzyć opowieści,
wyłaniające się z przed­wie­cznej pustki.

Niczym chaos otaczający,
nasze sku­te łańcuchami,
bolące dusze.

Jes­teśmy wol­ni rzekł duch.

I stała się światłość.

To tylko myśli,
dobre lub nie.

Czy to za dużo?
Bóg jeden wie.

Pamiętaj jedno,
na dobre i złe.

Miłuję Ciebie,
czy chcesz,
czy nie.

Jes­tem duchem,
przy­jaz­nym duchem.

Co noc,
na­wie­dzam Cię.

A ty uroczo,
boisz się mnie.